hoofdfoto

hoofdfoto

12 augustus 2014

Vide Greniers in de Dordogne...

Lang leve de Vide Grenier!

Wat heb ik genoten deze vakantie in de Franse Dordogne. Ik had van te voren uitgezocht waar en wanneer er vide greniers georganiseerd zouden worden en inmiddels weet ik dat de leukste markten in de wat kleinere dorpjes te vinden zijn. De marktjes waar de dorpsbewoners tijdens het jaarlijkse dorpsfeest hun oude spulletjes te koop aanbieden. We zijn gestart in Daglan en we waren er vroeg bij, men was nog druk aan het opbouwen om 08.00 uur 's ochtends. Op de markt vond ik bij een keurige, wat oudere Franse dame, een soepterrine waar ik direct verknocht aan raakte. De Française vroeg of ik de terrine mooi vond en toen ik dat bevestigde, was het gun-effect compleet. Zij blij, ik blij en de terrine was voor een zacht prijsje voor mij.


Op dezelfde markt, zagen we een bijzondere stokbroodkast. Bijzonder, omdat hij zo sober en groot was, de meest stokbroodkasten zijn smaller en zien er kitscherig uit, sommige hebben zelfs gordijntjes, bovendien was het hout nog in perfecte staat. Willem was er helemaal weg van, maar de kast was me 's ochtends om 08.00 uur een beetje te duur, we zouden nog meer markten bezoeken en je weet maar nooit waar je nog tegenaan loopt..., dus eerst de kast maar laten staan. Maar hij bleef de hele dag door ons hoofd spoken en aan het eind van de dag heeft Willem mij weten te overtuigen nog eens terug te gaan en gelukkig, hij stond er nog. Een heel gedoe om de stokbroodkast bij de caravan te bewaren en later naar huis te vervoeren, maar eenmaal thuis doet hij nu dienst als bak voor de brokken van onze Frodo en ben ik er zo blij mee.



Daarna onze weg vervolgd naar Milhac. Op dit kleine marktje, onder de bomen op een klein dorpspleintje vonden we een witte emaille waterkan. Ik dacht dat hij veel te duur zou zijn en moest eerst op zoek naar de eigenaar die verderop stond te kletsen, maar dat is nou juist de charme van de vide grenier. De eigenaar vroeg 3,00 euro voor de kan, zeer verrassend en belachelijk weinig, maar ik heb mijn charmes in de strijd gegooid en mocht de kan voor 2,00 meenemen. Wat had de koopman een plezier om mij en wat een leuk spelletje, een beetje afpingelen met de paar woorden Frans die ik ken. Opvallend is, dat als je je best doet een beetje Frans te spreken, men het leuk vindt om met je te handelen. De waterkan is uiteindelijk de knaller van onze brocante-strooptocht geworden. Op dezelfde markt vonden we ook nog een paar oude kleine klompjes met hakjes.




De volgende markt was in Le Bugue. Deze markt was veel groter en gecombineerd met een brocante markt. Op deze markten tref je naast particuliere verkopers, ook veel handelaren aan. Persoonlijk vind ik dit iets minder leuk, maar je komt er soms wel hele mooie dingen tegen (en prachtige sfeerplaatjes), en ook hier weer geslaagd. Wat te denken van het Franse stro-hoedje, de gebloemde terrine met sauciere en vleesschaaltjes, of de kommetjes?





Ja, ik val op blauwe bloemetjes.....


Deze prachtige badkuip hebben we maar laten staan, maar is het niet een beauty?


Geen flauw idee waar deze brocante driehoekvormige zeven voor gebruikt worden, we zagen ze meer in de Dordogne, misschien voor het zeven van walnoten?


Om bij te watertanden toch...?
Wordt vervolgd.....

Groeten Agnes

Geen opmerkingen: