hoofdfoto

hoofdfoto

06 december 2015

Buffet- en grutterskast

Zo ontzettend blij met mijn nieuwe kasten!


Ken je het gevoel? Je ziet iets (in dit geval een buffetkast) op Marktplaats, je weet een deal te sluiten en je bent er helemaal blij mee. Drie dagen later zie je een grutterskast waar je echt steil van achterover slaat. In mijn geval gebeurde dat. Ik was er ziek van, ik had toch een mooie nieuwe kast gevonden, waarom laat deze me dan niet los? Ik heb er een dag mee rond gelopen en het toen 's avonds toch maar opgebiecht aan Willem. En ja, wat zegt mijn allerliefste dan, terwijl hij kast nummer één nog voor mij uit Vianen moet halen: "dan doe je toch een bod", als het je echt niet los laat, dan moet je er voor gaan. Wauw, wat wil je nou nog meer.


Liefde op het eerste gezicht. Dus Willem naar Vianen voor kast nummer één en dan ook nog twee keer moeten rijden, want hij paste niet in één keer in de auto terwijl we dat toch zo goed uitgerekend dachten te hebben. En vervolgens diezelfde week met een vriend met bus en huifkar naar Ruinerwold om deze beauty op te halen. Het halve huis moest er voor worden omgebouwd, maar dan heb je ook wat. De kast stond in een oude boerderij die gesloopt ging worden en moest snel weg, want de verkoopster had nog maar een paar dagen voor de sloop zou beginnen. Ik heb de kast echt helemaal schoon moeten soppen omdat in de boerderij nog op petroleum gestookt werd, de kast was werkelijk zwart van het roet. Maar zeg nou eerlijk, het is toch een plaatje en wat een ruimte voor mijn brocante.


Dus een bod gedaan op kast nummer twee en een paar uur later krijg ik bericht dat de kast in principe is toegezegd aan iemand anders (shit). Maar die iemand zou nog terugbellen en dat had diegene nog niet gedaan, dus als de verkoper morgenochtend niets gehoord zou hebben, dan zou de kast voor ons zijn. Dus toen ook nog een nacht onrustig geslapen. "Je bent niet goed wijs": zei Willem, "het is maar een kast en wordt het deze niet, dan vind je wel een ander"..... Ja duhhhh, ik ben echt verliefd op deze kast. De volgende ochtend kwam het verlossende bericht: "de eerste koper heeft niet teruggebeld en ik wacht niet langer" schreef de verkoper: "de kast is voor jou".


Maar kast nummer één wil ik jullie ook zeker niet onthouden, want ook daar ben ik erg blij mee. Dit was een opknapprojekt en dat vind ik vreselijk leuk werk. De kast was behoorlijk beschadigd door kaarsvet e.d. en heb ik helemaal kaal moeten schuren. Ik was van plan de kast helemaal te schilderen, maar ik heb me gelukkig bedacht. Ik hou gewoon van de kleur van hout, het geeft je kamer sfeer en warmte. Dus de kast na het schuren helemaal in de donkere bijenwas gezet en nu is hij weer zo mooi geworden. De binnenkant van de kast heb ik in de oud witte krijtverf gezet en heeft hiermee een Scandinavische look gekregen. Hierdoor vind ik de brocante nog mooier uitkomen. Ook hier ben ik ontzettend blij mee.




En last but not least, mijn ieniemienie bankje. Ook gevonden op Markplaats. Het handelen gaat me steeds beter af en ik vind het zo leuk om alle avonden even mijn vaste rubriekjes af te lopen, wat een heerlijke hobby heb ik toch gevonden.



Groetjes Agnes

29 november 2015

Nieuw merklapje

 Nieuw brocant merklapje en dit maal met een "vleugje Franse liefde".



Er staan ontzettend veel leuke patronen voor merklapjes op Pinterest, daar heb ik ook dit patroontje gevonden. Die kleine lapjes zijn zo leuk om te maken. Het leuke aan borduren is dat je met een leeg lapje begint en je het resultaat met ieder steekje ziet vorderen. Dat vind ik nu zo leuk, vanuit het niets, iets creëren.



Maar eens kijken of we het trapje vol krijgen.

Groeten Agnes

01 november 2015

Brocant serviesgoed

De laatste weken veel markten en kringloopwinkels bezocht en daarbij leuke serviesvondsten gedaan en misschien hebben jullie het al eerder gemerkt, ik vind het een sport om uit te zoeken waar servies dat gemerkt is vandaan komt en vooral uit welke periode. Tijden kan ik daarnaar zoeken op internet en als ik dan na lang zoeken toch iets weet te traceren en het blijkt ook nog echt heel oud te zijn, dan heb ik een topdag!



Bijvoorbeeld dit suikerpotje en melkkannetje met roosjes. Ik denk dat het van Bavaria is, maar kan het merkteken nog steeds niet bevestigen.


Of deze leuke kommetjes van M.R.L. Boch Belgium la Louvière. Ze zijn niet heel erg oud. Ze komen uit de periode 1985-1988 en zijn destijds speciaal ontworpen voor Douwe Egberts. Vandaar die D.E op de kommetjes.


Dit vind ik ook echt een stel schatjes. Ik val zo op die kleine bloemetjes. Ze zijn van Stadlengsfeld Röhn en komen uit de periode 1950-1959. In de kopjes zelf zitten geen bloemetjes, alleen het gouden randje wordt herhaald.


Of dit nu gebaksbordjes of ontbijtbordjes zijn, ik weet het eigenlijk niet. Voor gebakbordjes zijn ze vrij fors, maar voor ontbijtbordjes vind ik ze klein. In ieder geval, ook hier weer die lieve kleine bloemetjes. Onderop de bordjes staat Bavaria München Elfenbein. Elfenbein betekent ivoor en ik vermoed dat dat op de kleur slaat. 



Dit linker kommetje is ook nieuw. Het is niet gemerkt en ik denk ook niet dat het heel oud is, maar ik vermoed wel van voor de tijd van de vaatwasser want het patroontje is een beetje uitgelopen, waarschijnlijk heeft iemand het kommetje zonder erbij na te denken in de vaatwasser gedaan. Jammer, maar toch is het een lief kommetje. Het kommetje rechts heb ik al een poosje en is niet gemerkt, toch ben ik het patroontje als eens vaker tegengekomen, dus wie weet, misschien kom ik er nog eens achter waar het vandaan komt. 



Hier word ik zo blij van. Zulke mooie kop en schotels. Ik denk dat het hele oudjes zijn, de kleur is crème en het is van heel dun porselein met een geel randje. Wat je ook niet vaak ziet is dat de schoteltjes een beetje vierkant zijn. En gelukkig weer met hele lieve bloemetjes. Eén probleem aan servies met bloemetjes, Willem vindt het afschuwelijk, dus heb ik tegenwoordig een hoekje in de hal gecreëerd waar ik mijn bloemetjesservies neerzet, dit noem ik mijn roze hoekje. Het merkteken wordt wel herkend op internet, maar er is nog niemand geweest die het heeft kunnen toewijzen aan een bepaalde fabrikant. Dus wie weet, misschien kan iemand me helpen.


Gister nog deze leuke kommetjes gevonden. Het aardewerk is een beetje beboterd dus ze zijn niet nieuw, maar heel oud lijken ze me ook niet. Helaas niet gemerkt, maar wel een vondst die bestaat uit vier stuks en dat is toch ook leuk.

Groetjes Agnes

21 oktober 2015

Brocant borduren

Even een paar nieuwe borduurwerkjes, uiteraard wel een beetje brocante. 


Op internet zijn zoveel leuke patronen voor brocante letterlapjes te vinden en het leuke aan deze kleine lapjes is dat je ze makkelijk vast kunt houden, je er prima mee voor de buis kan zitten en het prettige aan borduren in één kleur is dat je het ook bij wat minder goed licht prima kunt zien.



Ik wilde graag eens een open zoom borduren en dat valt best te leren als je bijvoorbeeld op You Tube wat filmpjes opzoekt. Het is even prutsen en misschien nog niet helemaal perfect, maar het begin is er en oefening baart kunst.


Ook lief, een lekker lavendel geurzakje en een mini schilderijtje gemaakt. Even wat zagen en plakken en gelijk een lijstje eromheen. Eenvoudig, maar daarom juist zo leuk en dit zijn van die projectjes die je in één of twee avondjes af heb en daar hou ik van.

Groeten Agnes

09 oktober 2015

Dagje brocante België

Heerlijk, eindelijk weer eens een dag naar België geweest en dit maal met een vriendin die wel eens wilde meemaken hoe dat is, een dagje brocantejacht.

Dus stond ik 's ochtends om half vier bij haar op de stoep, koffie en broodjes mee en rijden maar. Wat een leuke dag, we troffen het enorm, het was prachtig weer en we handen een aantal leuke jaarmarkten uitgezocht, met live muziek, de fanfare in het café en het hele dorp op het marktplein. Leuk hoor.



Mijn vriendin bleek een goede "brocante"neus te hebben en vond deze echte oude Franse kluts, iets waar ik al een tijdje naar uitkeek. Daar ben ik dan ook echt blij mee.


Verder weer leuk serviesgoed gevonden, wat te denken bijvoorbeeld van deze kleine dekschaal van Societe Ceramique Maestricht, het is echt een kleintje en daarom weer zo leuk.


Gelukkig ook weer een paar emaille vondsten.


Een andere leuke vondst is het blauwe blikje met bloemen. Dit blikje stamt uit de periode 1918 - 1952 en is van Stroopfabriek Gebr. Lowette uit Bommershoven en werd gebruikt als navulblik. Het is me nog steeds een raadsel van welk merk het suiker en melkkannetje met dubbele roosjes is. Ik heb het merkteken nog steeds niet kunnen traceren.

Weer leuke vondsten en een superleuke dag.

Groeten Agnes

07 oktober 2015

Brocante wandoplossing

Onlangs vonden we op Marktplaats eindelijk een oplossing voor de wand achter onze bank. Bij De Winkel in Koekange werd dit oude winkelschap aangeboden. Ik moest er even voor rijden en het rek paste amper in de auto, maar het was het weer waard.


Het wandrek komt uit een oude kruidenierswinkel en stamt uit de jaren 50 van de vorige eeuw.
De oude toonbank uit dezelfde kruidenierswinkel is nog in gebruik in Koekange, maar het winkelschap dat jaren in het museumdeel van De Winkel heeft gehangen, hangt nu dus bij ons.


Ik ben er blij mee, want dit is eindelijk een rek met wat meer body en dat kon deze wand wel gebruiken. En natuurlijk, niet te vergeten, weer allemaal heerlijke vakken om te vullen ....


Zoals dit vak, dat nu een hoekje met zilver is geworden. Onze oude servetringen heb ik uit het stof gehaald en weer mooi opgepoetst, de oude servetringen van mijn opa en oma Koel, naast hun eigen foto glimmen weer als nieuw en mijn oude zilveren kinderbestek staat ook hier weer leuk. En grappig, ineens valt overal je oog op mooie zilveren of verzilverde items. Een koffiepotje, een cloche, een suikerlepel ....


En in het zilveren lijstje een oude foto van mij oma de Boer, leuk hé!

Groeten Agnes

02 september 2015

Hortensia, zo brocante!

Mooi hè!


De Hortensia geknipt terwijl die op zijn mooist is qua kleur en bloei en dan in de terrine van Etablissements Debray Guadeloupe met de blauw/groene bloemenranken. 


Dit is zo romantisch en zo brocante.



Helaas weet ik ook, dat als ik de Hortensia ga plukken, de zomer bijna voorbij is ... 

Groeten Agnes

28 augustus 2015

Nieuw brocant hoekje

Soms krijgt je ineens van allemaal lieve mensen prachtige mooie brocante spulletjes. Spulletjes die soms al heel lang op zolder liggen, maar als mensen mijn blog lezen en zien wat ik met mijn brocante doe, begint het ineens weer te leven en komen de spulletjes van zolder en wat vind ik het dan ontzettend leuk, dat mensen mij hun lang bewaarde familieschatten gunnen.

Zo kreeg ik onlangs van de ouders van een collegaatje deze mooie oude Krups weegschaal. De weegschaal werd vroeger gebruikt door de pake en beppe van mijn collega in de groentenzaak. Pake Marten ging de boer op met de kar en beppe bediende de klanten die aan huis kwamen en woog de groenten op deze mooie weegschaal. Volgens de familie is de weegschaal zeker 80 jaar oud. Ik vermoed misschien nog wel ouder en des te mooier dat de weegschaal zo lang door de familie bewaard is gebleven. Wat ik nou zo leuk vind, is het verhaal erachter, te weten waar het vandaan komt. Ik zie die hardwerkende mensjes zo voor me, het verhaal lijkt op dat van de pake en beppe van mijn moeder en dat vind ik mooi. Oude beelden komen weer tot leven. Dank jullie wel, lieve Tabe en Afke de Vries en natuurlijk mijn collega Aaltje, omdat ze haar ouders attent heeft gemaakt op mijn hobby. De weegschaal heeft bij mij een mooi plekje gekregen.



De weegschaal hangt nu boven de oude DE koffiemolen van mijn opa en oma de Boer. En in datzelfde leuke hoekje hangen nu oude houtjes, maatje 29, die ik onlangs van mijn tante Els heb gekregen.


In datzelfde hoekje staat nu ook de oude Waling Dijkstra tabaksdoos van mijn overgrootvader, pake Harmen, waarin nog een oud puzzeltje zit, waarvan mijn tante Els zich nog heel goed kan herinneren dat ze dat vroeger bij pake en beppe thuis aan tafel zat te maken. Zie je het plaatje ook voor je?



En naast de oude tabaksdoos staat mijn nieuwste vondst. Eindelijk heb ik een leuk vliegenkastje gevonden. Niet te groot, lief, en nog in onbeschadigde staat en onbehandeld. Helemaal blij mee en gevonden bij Saarbrocante in Hattem. Naar Saar gaan blijft een feestje, het is er zo gezellig en ik kom er nooit met lege handen vandaan en de smaak van Saar komt dicht in de buurt van die van mij.


In het vliegenkastje de oude rood gestreepte keukendoeken uit de winkel van mijn opa en oma Koel. Mijn oude zilveren kinderbestekje en een paar leuke kommetjes van Porcelaine Limoges, die ik vorig jaar in Frankrijk op een marktje heb gevonden en een lief bordje met bloemetjes waar ik onlangs tegenaan liep bij Emmaus.



Het bordje is van Le Moulin des Loups Hamage, type Bourgogne, een servieslijn uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Ik houd zo van al die lieve bloemetjes.


En zo hebben we weer een leuk hoekje. Een aantal items gekocht, een aantal dingen gekregen et voilá. Wat voor de één soms oude troep is, of spullen waarvan mensen denken: "ik heb het al zo lang, wat moet ik er toch mee", kan voor een een ander weer waardevol zijn. Er zijn zelf mensen die die soort spullen verzamelen, ha, ha en dat noemen ze nu brocante ... Gelukkig ben ik besmet met het virus, het voelt een beetje als schat zoeken en dat vind ik zo leuk!

Groetjes Agnes

09 augustus 2015

Brocante Fratsen in Kenia

Wij zijn deze zomer op vakantie geweest naar Kenia. Waarom Kenia, zul je je misschien afvragen? Kenia, omdat mijn oude jeugdvriendinnetje daar directrice is van 3 weeshuizen, omdat we heel graag een keer op safari wilden, omdat we 25 jaar getrouwd waren en omdat onze oudste zoon na de zomer het ouderlijk huis gaat verlaten om te gaan studeren. Allemaal redenen om na 25 jaar gekampeerd te hebben eens uit de band te springen.


Ik zal jullie gelijk uit de droom helpen, in Kenia is geen brocante. Of eigenlijk, misschien ademt Kenia juist wel brocante, want alles is oud. De wegen, de auto's, de gebruiksartikelen, de marktkramen, de gebouwen ... In Kenia is geen plaats voor brocante als luxeartikel. Als je in Kenia bent, ga je je zelfs afvragen waarom je eigenlijk brocante verzamelt. In Nederland stylen wij ons huis, ons huis moet een thuis zijn, moet bij ons passen, is een verlengstuk van onszelf. In Kenia ben je blij als je een huis hebt. Een huis kan variëren van een mooie woning in Swahili stijl, (zoals ons hotel) een huisje van steen met een dak van golfplaten of bananenbladeren, of een huis gemaakt van takken omkleed met leem en een dak van bananenbladeren, eigenlijk zie je alleen in de steden kantoren en appartementgebouwen.


Ons hotel in Malindi, hotel Driftwood.


Dit is op het platteland in de omgeving van Malindi. Deze jongen hebben we ontmoet toen we met mijn vriendin en andere medewerkers van Blessed Generation op outreach waren. Dit jongetje woont hier samen met zijn tweelingbroertje, die een zeer ernstige huidziekte heeft en hun moeder. De moeder is er meestal niet omdat ze werkzoekende is. De vader is op jonge leeftijd overleden en de oudste broer heeft zijn opleiding in het weeshuis van Blessed Generation afgerond en studeert nu in Nairobie en komt alleen in de vakanties thuis. De oudste zoon wil "constructionworker" worden en dat dit gezin nog zo'n mooi huis heeft, komt omdat de oudste zoon daar aanleg voor heeft en dit huis zelf heeft kunnen bouwen. Ze hebben een paar duiven en zelfs daar heeft hij een eigen onderkomen voor gebouwd.


Als je op outreach bent, dus met de mensen van Blessed Generation gaat kijken wat de effecten zijn van de hulpprogramma's, nl. educatie, medicatie, voedsel, micro kredieten en opvang van weeskinderen, dan word je toch wel geconfronteerd met dat wat wij in Nederland als normaal beschouwen. Dan ga je je wel afvragen of een hobby als brocante niet een beetje gek is? Als je dan aan het eind van de dag terugkeert naar je hotel, een duik neemt in het zwembad en later geniet van een lekkere maaltijd, voel je je wel eens bezwaard. Aan de andere kant, ik denk oprecht dat veel mensen in Kenia gelukkig zijn, ze hebben misschien niet veel, verdienen zeker niet veel, maar het is het enige leven dat ze kennen. Slechts 20% van de bevolking in Kenia heeft elektriciteit en water moet op het platteland vaak nog van ver gehaald worden. Maar een Keniaanse vrouw vertelde mij, "het leven in Kenia is inderdaad soms hard, maar de Kenianen tillen daar niet zo zwaar aan" en die opmerking is mij bijgebleven en gaf mij rust om me neer te kunnen leggen bij het grote verschil in levensstandaard en leerde mij respect te hebben voor de manier waarop de Kenianen leven en daar trots op zijn.


In een stad als Malindi zie je af en toe winkeltjes, maar dit zijn dan winkeltjes en bedrijven die veelal bezocht worden door toeristen en door de naar Kenia gemigreerde Engelse en Italiaanse bevolking. Soms zijn de winkeltjes aan de buitenkant niet eens als winkel herkenbaar en pas sinds kort is er in Malindi een echte grote supermarkt gekomen. De lokale bevolking leeft voornamelijk op straat en koopt op de markt de benodigde levensmiddelen en goederen.




Dit is de lokale groentemarkt.


En de kledingmarkt, veelal ook tweedehands.


De werkplaats van een echte ambachtsman, de naaimachine staat voor het pand, lekker in de schaduw, zichtbaar voor iedereen.


Dit is eigenlijk één van de weinige romantische plaatjes die ik in Malindi heb kunnen schieten. Het meeste wat in Kenia te koop is, is nuttig of noodzakelijk. Dat geldt ook voor de meeste van deze goederen, maar deze foto voldoet voor ons toeristen, toch vooral aan het romantische beeld dat we van Afrika hebben.


Probeer het maar eens, zoveel eieren heelhuids thuiskrijgen

Personenvervoer vindt in Kenia plaats door middel van oude auto's met veelal versleten banden, motobikes, tuk-tuks en kleine lijnbussen volgepropt met reizigers, waarbij de bagage, matrassen, jerrycans etc. echt nog bovenop het dak worden meegenomen. Op het platteland zie je langs de wegen en in de velden veel mensen lopen, naar het werk of naar school. Vaak zelfs hele kleine kindertjes, zomaar langs de grote weg. Af en toe zie je iemand op een fiets, dit zijn echt vooroorlogse rijwielen, maar in Kenia betekent dit een enorme luxe. Iedereen rijdt met open ramen, airco's doen het niet, of in ieder geval, ze worden niet gebruikt. De wegen zijn ronduit brocante. De weinige asfaltwegen (highway's) die er zijn, zijn tweebaans, zitten vol gaten en zijn overbelast door zwaar vrachtverkeer. Verkeersborden heb ik bijna niet gezien, stoplichten alleen in Mombassa. De reguliere wegen zijn zandpaden met veelal enorme kuilen. In de droge periodes zijn ze redelijk begaanbaar, al word je de hele rit door elkaar geklotst, maar in het regenseizoen, of na een flinke bui, staan de kuilen vol water en is het één grote blubberzooi en kunnen de wegen soms niet eens gebruikt worden. Goede degelijke auto's zijn in bezit van de gemigreerde bevolking en beroepschauffeurs.


In de stad Malindi


Motobikes (motortaxi's)


De tuk-tuk (taxi)

In een badplaats als Malindi leeft de bevolking voornamelijk van het toerisme. Door de recente aanslagen in Kenia is het toerisme ingestort, met als gevolg dat veel hotels gesloten zijn of op halve kracht draaien. Veel Kenianen zitten zonder werk en de weinige toeristen die nog komen, worden belaagd door Kenianen die op wat voor manier dan ook iets aan je willen verdienen. Voor ons betekende dit dat wij ons niet echt vrij voelden om zelfstandig Malindi in te gaan en dit hebben we dan ook niet veel gedaan en dat is jammer. Onveilig voelden we ons niet zo zeer in Kenia, maar het is wel confronterend dat bij ieder hotel gewapende bewaking staat, dat je auto met spiegels aan de onderzijde wordt gecheckt, dat op doorgaande wegen veel politiecontroles zijn, met serieuze spijkermatten en dat je eerst door poortjes moet voordat je de Nakumatt (supermarkt) in mag ....

Dit jaar dus geen brocante op vakantie en dat is misschien jammer, maar Kenia bood ons een totaal andere vakantie dan normaal, waarvan absoluut geen spijt. Wat een prachtig land, wat een prachtige natuur en wat een lieve mensen. Het is leuk om met de Kenianen in gesprek te raken over Nederland, maar vooral ook als ze over hun eigen land en cultuur vertellen. Dergelijke gesprekken heb ik in Frankrijk nog nooit gevoerd.



Dan onze safari, wat een ervaring! Wij zijn van Malindi naar Tsavo East gereden, hebben daar overnacht en zijn de volgende dag, door Masai land naar Amboseli gereisd, waar we een nacht overnacht hebben in een prachtig Kibo Kamp.  De volgende dag reden we van Amboseli, langs de grens met Tanzania, terug naar Malindi.Wat hebben we veel gezien, de Masai bijvoorbeeld, bijzonder hoor om deze trotse mensen te kunnen zien. En dan de voortdurend wisselende natuur, van open velden, tot palmbomen, van strand, tot bush, van mega sisalplantages tot mango- en kokosnootbomen. We hebben hebben genoten van de vele dieren die we hebben gespot, maar ook van het uitzicht op Mount Kilimanjaro in het vroege ochtendlicht. Verkijk je alleen niet op de afstand, wij Nederlanders draaien onze hand niet om voor twee of driehonderd kilometer, maar met de infrastructuur in Kenia, betekent dit dat je zomaar een hele dag onderweg bent en dat op zeer slechte wegen. Maar een safari kan ik iedereen kan aanbevelen, wat een ervaring, het staat voor altijd op mijn netvlies.







Veel mensen hebben ook op de FaceBook pagina van Blessed Generation onze belevenissen gevolgd. Wat waren we onder de indruk van het werk van Blessed Generation, van alle medewerkers die zich met hart en ziel inzetten om de kinderen een goede toekomst te bieden. We hebben een deel van het werk van de stichting ter plekke kunnen zien. Bijvoorbeeld van de stiefoma die met de kleinkinderen van haar man een bedrijf op heeft weten te bouwen. Na het verkrijgen van een micro-krediet, waren ze in staat kippen te kopen,  met de de opbrengst van de kuikens waren ze in staat geiten te kopen en van de opbrengst van de geitjes hebben ze inmiddels één koe kunnen kopen, die direct vol trots van het weiland werd gehaald. Daarnaast heeft de familie inmiddels 70 kuipstoeltjes in bezit die verhuurd worden bij begrafenissen of trouwerijen. Het doel is 100 stoelen. De kinderen volgen overdag onderwijs op het weeshuis en helpen daarnaast mee op het land en met het vee. Van deze familie kan ik met zekerheid zeggen, dat ze een goede toekomst tegemoet gaan.





Wat we me het meest is bijgebleven van de bezoeken aan het weeshuis in Malindi, is dat kinderen die wees zijn, toch nog zo blij kunnen zijn. Zo trots dat ze naar school gaan, ze zien niet op tegen examens, nee, ze hebben hard gewerkt en zijn daarom vol vertrouwen en willen dat graag aan hun docenten laten zien. De meeste kinderen hebben serieuze ambities en weten al jong wat ze later willen worden. De liefde die we hebben mogen ervaren in het weeshuis, zal ik niet gauw vergeten, die draag ik voor altijd mee.



Geniet mee van de verhalen en foto's, misschien kan ik hiermee de sfeer van deze bijzondere vakantie een beetje overbrengen.

Groeten Agnes